همه چیز در مورد کودکان
آیا برای تربیت کودکان اصول یکسانی وجود دارد که والدین با رعایت آن اصول بتوانند به نحو مطلوبی عمل کنند؟ هرکسی با مرور خاطرات کودکی و گذشته های خود، حتماً لحظاتی را به یاد خواهد آورد که طعم تلخ برخوردهای والدین، بزرگترها و حتی معلم ها با آن همراه هست و با گذشت بیش از چندین دهه نیز هیجان های منفی همراه آن خاطرات است.
متخصصان بر این باورند که بایست به نگرش ها و رفتارهایی جدا از آنچه در آن دوران ها رسم و معمول بود روی بیاوریم وگرنه ما نیز همان لحظات و هیجانات منفی و خاطرات تلخ را برای فرزندانمان و نسل های بعد به ارث خواهیم گذاشت.
برای تربیت فرزندان فرصت یافتنِ راه‌حل را به صورت انفرادی به فرزندتان بدهید. زمانی که ناکامیِ کوچکِ کودک‌تان را با عشق تصدیق می‌کنید بدون اینکه بلافاصله وارد عمل شوید تا نجاتش بدهید، به او سرسخت بودن و اتکای به خود را می‌آموزید.
باید و نباید های تربیت کودکان
برای بهبود تربیت کودکان ، چندین اصل مهم را به عنوان نگرش ها و روش های راهگشا بر می شمارند:
- کودک، موجودی ناشناخته است که با طبیعتی کاملاً یگانه و بی همتا به دنیا می آید و وظیفه ی ما مادران و پدران است که از هر وسیله ای کمک بگیریم تا او را بهتر بشناسیم و نیازهای طبیعی و مناسب سن او را درک کنیم و در حد توان برآورده سازیم.
- فرزند من، مایملک من نیست و برای برآوردنِ نیازها و آرزوهای ناکام ما والدین بدنیا نیامده است. این ما والدین هستیم که وظیفه داریم به نیازهای او حساس باشیم و پذیرای کودکمان باشیم بی هیچ محبت قید و شرط داری.
- وابستگی کودک به والدینش دلیلی کافی نیست تا ارتباط والدین با او بر مبنای قدرتی یک طرفه و یک جانبه باشد که در این رابطه پدر و مادر فرمانده ی مطلق هستند و کودکشان سربازی فرمانبردار و گوش به فرمان کامل هر غلط و درستی که والدین می گویند. این نوع از رابطه و وابستگی نه ماندگار است و نه در جهت رشد درست شخصیت کودک است و برعکس همچون ضعیفی همیشگی تا پایان عمر همراه او خواهد بود.
- مخالفت فرزند با والدینش، نشانه ی رشد و هویت مستقل اوست نه نشانه ی سرکشی و نااهلی و ناسپاسی او نسبت به پدر و مادرش. وقتی فرزندم در مخالفت با من می گوید: نه!…این اعلام استقلال طلبی کودک می باشد و همین استقلال طلبی کودک از مهم ترین عوامل موفقیت های او در سال های آینده است.
اشتباهات رایج والدین در تربیت فرزندان
- اشتباهات فرزند من به خاطر طبیعت بد و زشت او نیست. به دلیل نداشتن تجربه ی کافی و یا نداشتن یک مهارت اتفاق می افتد. وظیفه ی هر پدر و مادری این است که برای تربیت کودک به جای سرزنش و توبیخ فرزندش، مهارت های مورد نیاز را به او بیاموزد، اجازه ی تجربه ی درست به او بدهد و کاری کند که او امیدوار باشد بتواند از پس مشکلاتش بربیاید.
- قرار نیست بچه هایمان پاکنویس هایی بی عیب و نقص از خود ما باشند. آنها موجودی کامل و مستقل هستند و شرایط، نقاط ضعف و قوت و پتانسیل های مخصوص خودشان را دارند.و یادمان باشد به عنوان فرزندمان حق دارند در تمامی عمر از عشق و حمایت و کمک بی دریغ و بدون قید و شرط والدینشان بهرمند شوند.
- احترام گذاشتن، امری دو طرفه است و ما هم باید فضایی ایجاد کنیم که هر دو طرف، احساس محترم بودن داشته باشیم. هم ما و هم فرزندانمان.
- من می دانم که فرزندم امیال، آرزوها و خواست هایی دارد که اغلب با خواست و آرزوی من هماهنگ یا یکسان نیست. این را هم می دانم که صرفنظر کردن از خواسته های خود و مطابق میل دیگری عمل کردن، برا همه از جمله فرزند من نیز بسیار سخت است. پس چاره ای ندارم جز آن که از طریق ارتباط صمیمانه و گفتگوهای خودمانی و دوجانبه، به حل مشکل بپردازم.
- اصل آخر این که برای تربیت فرزندان هر اشکالی که در رابطه ی ما با فرزندانمان بوجود می آید به خود ما پدر و مادرها بر می گردد و باید اشکال کار را در خودمان جستجو کنیم و برای اصلاح روابط و حل مشکلات اول باید از خودمان شروع کنیم.
نوشته های مشابه
نقش پدر در تربیت کودک
مهمترین قانون طلایی تربیت کودک
مادر کامل هستید یا مادر کافی؟
آموزش کودک برای احترام گذاشتن به دیگران
لینک اینستاگرام:
https://www.instagram.com/zarafeyejadooyi/
