راهکارهای برخورد با کودکان
به بچه های کوچک باید هزاران بار تذکر داد که چه کاری را باید و چه کاری را نباید انجام دهند. در عین حال، نوجوانان اصلا دوست ندارند کسی به آنها غر بزند. تنها روش حل برخورد با خواسته های کودکان ، یادآوری است؛ مثلا بگویید: «آرین ، شیرت را قبل از اینکه سرد شود بخور»، ولی اگر باز هم گوش نکرد، بگویید: «اگر همین الان شیرت را تمام نکنی، اجازه نداری کارتون مورد علاقه ات را تماشا کنی.»
خواسته های خود را بیش از حد تکرار نکنید. از تکرار پیام بیش از دو یا سه بار خودداری کنید. اگر به داد و فریاد ادامه دهید کودکان از شما پیشی میگیرند با بزرگتر شدن بچه ها از تعداد دفعات تذکر بکاهید .کودکان با هم فرق دارند، ترفند برخورد با خواسته های کودکان متفاوت است.
روشی که در مورد یک کودک موفقیت آمیز بوده و ممکن است در مورد کودکی دیگر جواب ندهد. باید آنقدر تلاش کنید و راه های مختلف را امتحان کنید تا روشی که مناسب شما و فرزندتان است پیدا کنید و همان را اجرا کنید .گاهی اوقات تنها کاری که باید بکنید این است که خود را جای فرزندتان بگذارید. برای اینکه آنها به حرف تان گوش کنند مثل یک کودک فکر کنید، ممکن است در ابتدا کاری سخت به نظر بیاید ولی برای پیمودن یک راه طولانی مهمترین گام ، گام اول است.
نیازی نیست همه روش‌ها را یک دفعه اجرا کنیم. هر بار یک روش را به کار ببرید و وقتی فرزندتان به آن عادت کرد به سراغ راه حل بعدی بروید. پس از مدتی متوجه تغییر در رفتار کودک خود شده و محیط خانه تان آرام تر خواهد شد.
به کودکان امکان انتخاب بدهید.
بگذارید کودک انتخاب کند. گاهی اوقات در مورد خواسته های کودکان باید بدانیم ، کودک عمدا به حرف شما گوش نمی دهد . چون فکر می کند نتیجه این گوش کردن برایش مطلوب نخواهد بود. وقتی به فرزندتان امکان انتخاب می دهید، در واقع انعطاف پذیری آنها را برای عمل کردن به خواسته هایتان بیشتر می کنید.
در یک صبح زیبای جمعه والدین عسل ،تصمیم میگیرند برای گردش آنها را به پیک نیک ببرنذ. آفتاب به شدت می تابید و آنها دنبال سایه ای می گشتند تا بتوانند زیر آن پیک نیک خود را برپا کنند. پس از مدتی جستجو بالاخره درختی را پیدا کردند و زیر سایه آن نشستند، ولی عسل دوست نداشت کنار پدر و مادرش بنشیند.
او می خواست در آفتاب بنشیند. مادر دخترش را صدا زد. ولی عسل از جایش تکان نخورد. سپس مادر یکی از شکلات های مورد علاقه عسل را به او نشان داد و گفت: «فقط وقتی می توانی این را بخوری که بیایی اینجا بنشینی. اگر همان جا بنشینی ما این شکلات را می خوریم.» اما عسل همچنان با لجاجت از جایش تکان نمی خورد. بیش از یک ساعت گذشت و عسل متوجه شد مادرش روی حرفش مانده و شکلاتش کوچکتر شده است. او به سمت پدر و مادرش دوید، شکلات مانده را خورد و تا انتهای پیک نیک همان جا نشست.
روش های تشخیص منطقی بودن خواسته های کودک و پاسخ دهی مناسب
در پاسخ به این که «چگونه بفهمیم درخواست کودک مان منطقی است یا غیر منطقی؟»، باید گفت که خواسته های منطقی همان نیازهای طبیعی کودک هستند مانند نیاز به آب، غذا، بازی، محبت، توجه، نوازش و … که باید به موقع، بجا و به اندازه برآورده شوند و اگر از چارچوب اصلی خارج شوند، ارضای بیشتری را طلب می کنند یا اگر بخواهند در زمان و مکانی غیر از زمان و مکان خودشان برآورده شوند، یک درخواست غیر منطقی است که قطعا باید در مقابل آن ها مقاومت کرد.
در مقابل درخواست های غیرمنطقی کودک سرسختانه بایستید و به عکس العمل های کودک مثل گریه کردن، توهین کردن و … اعتنا نکنید و تسلیم نشوید . واضح است که در این مواقع حق نداریم او را دعوا کرده یا به او توهین کنیم.
مثلا کودک دوست دارد با او بازی کنید که ظاهرا یک نیاز منطقی است اما این نیاز تا زمانی منطقی محسوب می شود که در یک فاصله زمانی معین مثلا نیم ساعت، یک ساعت و … (متناسب با توان، انرژی روانی و جسمی شما که همان سطح پذیرش است) انجام شود اما اگر خواسته او برای ادامه بازی خارج از توان شما یا به عبارتی خارج از سطح پذیرش شما باشد، یک خواسته غیر منطقی بوده، پس باید محترمانه ولی قاطعانه به او بگویید:«می دانم دوست داری بازی کنیم ولی من خسته شده ام و نمی توانم ادامه دهم» و در مقابل اصرار، گریه یا نق نق کردن او مقاومت کنید و بگویید:« نه نمی توانم».
به خواسته های کودک و فرزندانمان چگونه نه بگوییم!
برخورد با خواسته های کودکان
والدین بهتر است که علت نه گفتن شان را به فرزندان خود توضیح دهند. هرچند بعضی والدین معتقدند که کودک شان به طور کامل، متوجه منظور آن ها نمی شود و دلایل آن ها را درک نمی کند، اما نباید فراموش کنند که این امر در تربیت کودک لازم است.
به احتمال زیاد شما هم تا حالا با لجبازی کودکان مواجه شده‌اید. پدر و مادرها باید بدانند که کودکان معمولا با شنیدن واژه نه، واکنش منفی نشان می دهند و مخالفت با کودک روش های دیگری هم دارد. هرچند بعضی کودکان به راحتی این کلمه را نشنیده می گیرند، اما بعضی های شان هم از شنیدن این کلمه خشمگین می شوند. البته والدین باید توجه داشته باشند که گفتن بیش از حد نه به کودکان، باعث می شود این کلمه اثر بخشی خود را از دست بدهد؛ بنابراین والدین باید راه های بهتری برای به کار بردن محدودیت های منطقی برای فرزندان شان نظیر موارد زیر پیدا کنند.
۱. جدی و با محبت نه بگویید.
والدین باید توجه داشته باشند که باید از همین کودکی، حد و مرزها را برای فرزندان شان تعیین کنند. پدر و مادرها باید از همان دوران نوپایی فرزندانشان به طور مستقیم به آن ها نه بگویند و گاهی با بیان جملاتی به آن ها دستور هم بدهند. اگر مادران در مواقع مناسب به طور جدی، محکم و با محبت به فرزندانشان نه بگویند و با آن ها مخالفت کنند، هیچ گونه آسیبی به شخصیت آن ها وارد نمی شود و آن ها به مرور زمان با این محدودیت ها آشنا خواهند شد و به آن ها عادت خواهند کرد.
۲. تعادل داشته باشید.
بچه هایی که هرگز نه نشنیده باشند، لوس می شوند و بیشترشان در بزرگسالی دچار مشکل خواهند شد چون فکر می کنند همه دنیا باید مطابق میل آن ها باشد و وقتی خلاف آن را می بینند، دلخور و گاهی افسرده و گوشه گیر می شوند؛ بنابراین والدین باید به کودکان بیاموزند که همه جا قوانینی دارد که لازم است به آن ها احترام بگذارند. هرچند همیشه هم نباید با خواسته های کودکان مخالفت شود؛ زیرا در این صورت ممکن است دچار سرخوردگی و ناامیدی شوند.
۳. دلیل مخالفت تان را بگویید.
والدین بهتر است که علت نه گفتن شان را به فرزندان خود توضیح دهند. هرچند بعضی والدین معتقدند که کودک شان به طور کامل، متوجه منظور آن ها نمی شود و دلایل آن ها را درک نمی کند، اما نباید فراموش کنند که این امر در تربیت کودک لازم است. البته باید قبول کرد که معمولا درک چنین دلیل هایی از سوی کودکان مدتی طول خواهد کشید، اما با گذشت زمان همین صحبت ها، اثر بخش خواهد بود. تربیت رفتاری کودک باید جوری انجام شود که او متوجه برخورد شما بشود. اینکه بدون هیچ توجیهی با خواسته های کودکان مخالفت کنید برای او سخت و غیر قابل پذیرش خواهد شد و زمینه ی دوری عاطفی را رقم خواهد زد.
۴. فرصت انتخاب بدهید.
هنگامی که کودک درون اتاق به توپ بازی مشغول است، والدین می‌توانند به جای گفتن این که «نه، در اتاق توپ بازی ممنوع است» بگویند «در اتاق فقط توپ را قل بده و وقتی بیرون رفتی، آن را پرتاب کن». با بیان این جملات کودکان احساس می کنند که روی شرایط موجود کنترل دارند و می توانند بین بیرون و داخل خانه جایی را برای بازی انتخاب کنند.
۵. پیشنهاد جایگزین بدهید.
برخی کودکان نمی توانند کاری را که در حال انجام آن هستند، متوقف کنند زیرا نمی دانند پس از آن باید به چه کاری مشغول شوند. این والدین هستند که باید در چنین شرایطی به یاری آن ها بیایند و پیشنهادهایی در این زمینه، به آن ها بدهند و گاهی نیز به آن ها کمک کنند تا آن کار را انجام دهند.
۶. با حالت چهره منظور خود را برسانید.
کودکان معمولا مفهوم کلمه نه را از حالت چهره والدین شان می فهمند پس والدین می توانند به جای استفاده از کلمه نه، تنها حالت چهره شان را تغییر دهند و به طور مثال، اخم کنند. والدین فراموش نکنند که تغییر حالت چهره، بسیار تاثیرگذارتر از مخالفت های کلامی است. همیشه اینطور نباشد که با الفاظ به درخواست های کودک خود پاسخ بدهید.
۷. کودکتان را با نه آشنا کنید.
اگر احساس می کنید که فرزندتان در موقعیتی قرار گرفته است که باید به او نه بگویید، از قبل او را آماده شنیدن نه کنید؛ به طور مثال اگر می‌خواهید با فرزندتان به مغازه اسباب بازی فروشی بروید و برای دوستش کادوی تولد بخرید و می دانید با درخواست های مکرر او در مغازه مواجه خواهید شد پس از قبل، او را آماده شنیدن نه کنید. به جای این که مرتب در مغازه بگویید: «نه، این اسباب بازی را برای تو نمی خرم» بهتر است قبل از آن که وارد مغازه شوید، به او بگویید « امروز می خواهیم برای دوستت اسباب بازی بخریم، نه برای تو». بنابراین فرزندتان با آمادگی بیشتری برای شنیدن نه، با شما وارد مغازه خواهد شد.
۸. هیچ گاه نظرتان را سریع عوض نکنید و سریع تسلیم خواسته های کودک نشوید.
بعضی بچه ها به هیچ عنوان زیر بار صحبت های والدین نمی روند و آن قدر خواسته خود را تکرار می کنند تا والدین شان خسته شوند و بله را بگویند. این روش اصلا صحیح نیست و تربیت کودک را تحت الشعاع قرار خواهد داد. اگر هم می خواهید نظر او را بپذیرید، ابتدا سعی کنید با او در آن مورد صحبت کنید. سپس اگر فکر کردید واقعا حق با اوست، بهتر است منطقی عمل کنید، انعطاف پذیر باشید و گفته او را قبول کنید. در این حالت، او تصور نمی کند که با زور می تواند نظر خود را عملی کند. در عوض می آموزد که حتی برای تغییر نظر شما نیز باید دلایل محکم و قانع کننده ای داشته باشد.
۹. خواسته های کودک را نامعقول جلوه ندهید.
البته گاهی خواسته فرزندان معقول است، اما والدین به دلایل مختلف توان پاسخگویی به آن را ندارند. در این حالت بعضی والدین سعی می کنند، صورت مسئله را پاک کنند و خواسته فرزندشان را نامعقول و غیرموجه جلوه دهند. این بدترین شیوه تربیت است و فرزند نیز این موضوع را متوجه می شود و این برخورد، باعث پیچیده شدن مسئله می شود.
در این حالت، والدین باید دلیل برآورده نکردن خواسته فرزندشان را نیز برایش توضیح دهند. وقتی پدر و مادری توانایی برآورده کردن نیاز فرزند و خواسته های کودک خود را ندارند، باید رفتاری همدلانه با او داشته باشند. ممکن است وضعیت مالی خانواده مناسب نباشد، فرزند را باید با این شرایط آشنا کرد و همراهی اش را به دست آورد. والدین نباید خودشان را نسبت به خواسته‌های فرزندان شان بی تفاوت نشان دهند. وقتی فرزند احساس کند پدر و مادرش برای خواسته های او ارزش قائل هستند، آرامش و احساس اطمینان بیشتری خواهد داشت. توجه به نکات تربیت و پرورش کودکان همیشه معطوف به مدرسه نیست و والدین باید نسبت به این موضوع احساس تکلیف کنند تا فرزندشان به بلوغ کامل برسد.
استفاده از توهین، سرزنش تحقیر، تنبیه و … هیچ جایگاه تربیتی نخواهد داشت.
مثلا همچنین زمانی که کودک درباره وسایل تزیینی خانه اقوام سوال می پرسد یا می خواهد از نزدیک آن ها را ببیند، به یک نیاز طبیعی یعنی حس کنجکاوی پاسخ می دهد اما وقتی با سر و صدا و جیغ و گریه می خواهد آن ها را بردارد، دست بزند یا با خود به خانه بیاورد، کاملا خواسته غیر منطقی است.
نوشته های مشابه
پرخاشگری در کودکان،بایدها و نبایدها
بهترین روش برخورد با بچه های بد دهن
آموزش نظافت و پاکیزگی به کودکان
مادر کامل هستید یا مادر کافی؟
لینک اینستاگرام :
https://www.instagram.com/zarafeyejadooyi/
