چگونه دعوای کودکان در خانواده را کنترل کنیم؟
بچه ها نیز مانند بزرگ ترها ممکن است از دوست خود ناراحت یا عصبانی شوند، اما برخلاف بزرگترها کنترل شخصی یا قوهٔ تعقل کافی ندارند تا رنجش های خود را به صورتی اجتماعی کنترل کنند. در دعوای کودکان شما باید به عنوان پدر یا مادر، به بچه ها بیاموزید که وقتی مشکلی پیش می آید چگونه با هم گفت و گو و مصالحه کنند. اگر علت دعوا را بفهمید، بنابراین می توانید بهترین راه برای مقابله با آن را انتخاب کنید.
تحمل دعوای بچه ها برای اغلب ما کار خیلی سختی است . باور عمومی این است که خانواده موفق خانواده ای است که در آن خواهرها و برادرها زیاد با هم دعوا نکنند . اما این اشتباه است! ما همگی خوب می دانیم که چیزی به نام تفاهم مطلق وجود ندارد. دعوا و درگیری بین بچه ها ، نه تنها اجتناب ناپذیر است بلکه مفید نیز هست. پس بهترین رفتار این است که بپذیریم درگیری نیز جزئی از واقعیت زندگی خواهر ها و برادر هاست.
بهترین رفتار والدین در زمان دعوای کودکان
مادر، مهره اصلی تربیت فرزند است و پدر هم دوش مادر در شکل گیری شخصیت او نقش دارد. والدینی در پرورش فرزند خود موفقند که برای تربیت کودک خویش، وقت صرف می کنند و او را برای روبرو شدن با اجتماع و مسائل پیرامون آن آماده کنند.
وقتی به مدرسه می رسید، چشم های پف کرده و چهره بغ کرده اش را می بینید. چند دقیقه ای طول می کشد تا بفهمید فرزندتان در یک دعوای کودکانه قربانی شده و بی آنکه از خودش دفاع کرده باشد، مورد حمله بدنی و کلامی همسالانش قرار گرفته است.
در دعوای کودکان وظیفه بزرگتر ها چیست؟
ناسازگاری کودکان با یکدیگر
احتمالا از او دلجویی می کنید و برای فراموش کردن یا سازگار شدن با این واقعیت که در روزهای دیگر هم به زندگی اش سر می زند به او کمک می کنید و اگر هم از آن دسته مادرهایی باشید که می خواهند با هر ابزاری دنیا را برای کودک شان امن کنند، احتمالا راه و رسم حمله کردن به همکلاسی های مهاجم را به او یاد می دهید و فردای آن روز هم با توپ پر به دفتر مربی ها می روید و از اینکه مدرسه شان به میدان جنگ تبدیل شده شکایت می کنید.
می دانیم؛مادر هستید و توان دیدن چشم های پر از اشک فرزندتان را ندارید و می خواهید به هر قیمتی که شده دلش را آرام کنید اما اگر راه های گفته شده تنها ابزار شما برای آرام کردن اوست، خبر خوبی برای تان نداریم. اگر از راه اول می روید، احتمالا کودکی را پرورش می دهید که به جای جنگیدن با مشکلات و برطرف کردن شان، تحمل و آزار دهنده ترین شکل مدارا کردن را یاد می گیرد و اگر راه دوم را انتخاب می کنید، احتمالا فرزندی را می پرورانید که به جای حل مسئله، تکرار مشکل و مقابله به مثل را انتخاب می کند.
یادتان نرود جنگ های کودکانه ای که هر روز در مهدکودک و مدرسه اتفاق می افتد، نمونه کوچکی از مواجهه فرزندتان با رفتارها و موقعیت های ناخوشایند هستند و نه تنها آنچه در مقابل فرزندتان به زبان می آورید، بلکه حالات چهره و رنگ رخسارتان هم در مواجهه بعدی فرزندتان با این مشکلات تاثیرگذار خواهد بود.
برای دفاع از فرزندتان، او را کنار نزنید و مثل یک نگهبان، یک تنه به جنگ مادران و کودکان دیگر نروید. فرزند شما نه به سکوت در برابر این مشکلات نیاز دارد و نه مقابله به مثل گره ای از مشکلش باز می کند. پس تنها برای تفهیم اینکه تا کجا حق با اوست و از کجا باید در برابر خواسته های غیر منطقی دیگران بایستد، تلاش کنید. می دانیم طاقت آزردگی اش را ندارید اما قرار نیست برای محافظت از او همیشه آماده جنگیدن با دیگران باشید.
چگونه دعواهای کودکان را مدیریت کنیم؟
۱. در دعوای کودکان با هم ، از هر دو کودک بخواهید روی دو صندلی در کنار هم بنشینند و هر وقت که مشکلشان حل شد، بلند شوند. از آنها نپرسید « چه شد؟» یا «چه کسی دعوا را شروع کرد؟» زیرا هریک از آنها نظر خود را دارد .برای حل ناسازگاری کودکان با یکدیگر هر دوی آنها را به طور مساوی مسئول بدانید مگر اینکه خودتان ببینید یکی از آنها دیگری را می زند. اگر بچه ها کوچکند یا در کنترل دعوای خود بی تجربه اند، می توانید مکالمهٔ بین آنان را هدایت کنید. آنها می توانند نظراتشان را به شما بگویند و منتظر باشند تا مشکل را حل کنید. به آنها بگویید همیشه برای کمک حاضرید، اما خودشان باید با یکدیگر صحبت کنند.
۲. برای حل ناسازگاری کودکان با یکدیگر اگر دیدید کودکی، دیگری را می زند (هل می دهد و یا اذیت می کند) فوراً واکنش نشان دهید. ابتدا جملهٔ محکمی ادا کنید. سپس، از کودک مهاجم بخواهید چند دقیقه بنشیند و به شما بگوید چه موقعی آماده برخاستن است: «نیما ما در این خانه همدیگر را نمی زنیم. لطفاً در آشپزخانه بنشین. هر وقت توانستی بدون زدن دیگران بازی کنی، می توانی بلند شوی.»
۳.برای حل ناسازگاری کودکان با یکدیگر ، بین آن دو کودک بایستید و جمله ای محکم بگویید: « هل ندهید! برای اینکه بگویید چه می خواهید با همدیگر حرف بزنید.» سپس، گفت وگوی آنها را هدایت کنید: «نیما ! تو از سام چه می خواهی؟» ! اگر این دعواها مکرراً با دوستی خاص رخ میدهد، عاقلانه است که دیگر نگذارید با هم بازی کنند. اگر این کار اجتناب ناپذیر است، زمانی که کنار هم هستند، فعالیت های خاصی برایشان طراحی کنید تا هر دو را مشغول نگه دارید. نوعی کاردستی یا بازی فکری طراحی کرده و یا از فیلمی ویدئویی استفاده کنید.
نقش سازنده دعوا و درگیری
یکی از مهم ترین فواید دعوا این است که هر شخصی در دعوا می تواند هم به شناخت بهتری از خود دست یابد و هم اعتماد به نفس بیشتری بیابد، البته مشروط بر آن که همیشه بازنده یا برنده نباشد. به عنوان مثال خواهر یا برادری که اطمینان داشت در دعوا برنده خواهد شد، ناگهان مجبور شود جا بزند و می فهمد که همیشه نمی تواند برنده میدان باشد. فردی هم که همیشه بازنده بوده به ناگاه درمی یابد که با شجاعت تمام مقاومت کرده و قدرت دفاع از خود را دارد. و بی تردید از این تجربه در محیط مدرسه هم استفاده خواهد کرد.
از دیگر مزایای دعوا این است که به بچه ها این امکان را می دهد تا استحکام والدین خود را محک بزنند واطمینان یابند که پدر و مادر تحمل طوفان های کوچک را دارند. آن ها با خود می گویند اگر پدر و مادر بعد از این همه دعوا باز هم ما را دوست دارند، پس حتما آدم های قرص و پایدار و استواری هستند.
دعواها عموماً عملکرد و مفهوم خاصی دارند. دعوا و درگیری گاهی تنها راهی است که کودک می تواند از طریق آن دردها و ناراحتی اش را عنوان کند. این وظیفه بزرگ ترها است که چنین واکنشی را رمزگشایی کنند.
دعوای بچه ها همیشه به معنای درخواست تغییر شرایط است. درخواست تغییر در مورد کودکان در اغلب اوقات به منظور جلب توجه والدین صورت می گیرد. کودک در ذهن خود می گوید :” خوب یک کمی هم به من نگاه کنید، ببینید چه کارهایی بلدم بکنم . آخه من هم آدمم! کمک کنید تا منم بتونم جنبه های خوبم رو نشون بدم”.
شیوه مناسب برای جلوگیری از ایجاد دعوا و کشمکش های میان کودکان
نوشته های مشابه
اتاق خواب مشترک خواهر و برادر
تقویت اعتماد به نفس در کودک
آنچه باید در مورد تربیت کودکان بدانیم
مهمترین قانون طلایی تربیت کودک
لینک اینستگرام:
https://www.instagram.com/zarafeyejadooyi/
